Nowość w diagnostyce zaburzeń flory bakteryjnej jelit
Nowoczesna, zaawansowana technologia diagnostyczna SIBO oraz nietolerancji pokarmowych

Wykonując wyłącznie test wodorowy nie jesteśmy w stanie postawić prawidłowego rozpoznania i wdrożyć właściwego leczenia, gdyż nie wiemy z czym mamy do czynienia.

Testy wykonujemy z wykorzystaniem laktulozy, która jest bezpieczna dla wszystkich pacjentów, również tych z cukrzycą czy hipoglikemią reaktywną.

SIBO to zespół rozrostu (nadmiernej ilości) flory bakteryjnej w jelicie cienkim (z ang. Small Intestinal Bacterial Overgrowth).

IMO to zespół rozrostu (archeonów) w jelicie (z ang. IMO – Intestinal Methanogen Overgrowth). IMO został wyodrębniony z SIBO ponieważ jest związany z nadmierną ilością innych drobnoustrojów – metanogenów, które nie są bakteriami - należą do archeonów.
Ponieważ metanogeny nie są bakteriami (do których odnosi się nazwa SIBO) dla nadprodukcji metanu właściwy jest termin zespół rozrostu metanogenów w jelitach (IMO), historycznie nazywany SIBO metanowym. Charakterystyczne dla IMO jest to, że rozrost może dotyczyć tylko jelita cienkiego, tylko jelita grubego lub obu jelit jednocześnie. Oba prowadzą do wielu nieprzyjemnych dolegliwości i chorób jak: uporczywe wzdęcia, gazy, przelewania, biegunki, zaparcia, nudności, bóle brzucha, głowy i stawów, zgaga, nieprzyjemny zapach z ust.

Podstawą rozpoznania jest pozytywny wynik wodorowych i/lub metanowych testów oddechowych.
Test oddechowy w kierunku SIBO jest prosty, bezbolesny i nieinwazyjny.
Po zmierzeniu początkowej wartości wodoru i metanu w wydychanym powietrzu „na czczo” i wypiciu roztworu laktulozy kolejne pomiary są wykonywane co 20 minut przez kolejne 3 godziny. Po podaniu glukozy (przy nieobecności cukrzycy, szczególnie u dzieci, po operacji bariatrycznej) odczyty wykonujemy co 15 minut przez 2 godziny. W celu zwiększenia dokładności disagnostyki można wykonać oba testy - należy wtedy zachować co najmniej 4 dniowy odstęp. Glukozę u dzieci podajemy w dawce 1 g/kg, max 50 g.

Zaleca się wykonanie testu oddechowego u pacjentów cierpiących na nawracające bóle brzucha, biegunki, zaparcia, wzdęcia, refluks oraz z chorobami o udowodnionym związku z zaburzeniem mikrobioty jelitowej (nawet przy braku dolegliwości): otyłością, nadwagą, zaburzeniami metabolicznymi, hiperglikemią, hiperinsulinemią i cukrzycą, osteoporozą, miażdżycą, po wcześniejszej operacji w obrębie jamy brzusznej, długotrwałe stosujących inhibitory pompy protonowej, z zespołem jelita drażliwego, uchyłkami, chorobami autoimmunologicznymi (Hashimoto, toczeń układowy, choroby reumatyczne), chorobami zapalnymi jelit ( wrzodziejące, Choroba Leśniowskiego-Crohna), chorobami wątroby i trzustki, celiakią (chorobą trzewną), Ch. Parkinsona, endometriozą, trądzikiem różowatym, niedoborami witaminy B12, A, D, E, ferrytyny, cynku, które utrzymują się pomimo diety i suplementacji, niedożywieniem, anemią, zaburzeniami pamięci, uwagi i nastroju, depresją oraz zespołami złego wchłaniania, przewlekłego zmęczenia i niespokojnych nóg.

Test wodorowo-metanowy polega na pomiarze gazów wytwarzanych w jelicie przez bakterie w procesie fermentacji węglowodanów (rozkładu cukrów przez bakterie), które następnie przenikają do krwi i ostatecznie są wydychane przez płuca.
Obecność tych gazów w wydychanym powietrzu po spożyciu 10 g laktulozy lub 75 g glukozy ≥ 20 ppm w stosunku do wartości wyjściowej w ciągu 90-120 minut pozwala na rozpoznanie SIBO.
Wzrost stężenia wodoru po 90-120 minucie testu świadczy o przeroście i nadmiernej fermentacji w jelicie grubym (LIBO). W przypadku występowania zaparć zaleca się wykonanie metanowego testu oddechowego. Jeżeli stężenie wydychanego metanu przekracza wartość ≥ 10 ppm w dowolnym punkcie czasowym rozoznajemy zespół rozrostu metanogenów w jelicie cienkim IMO.
W około 1/3 przypadków SIBO mikroorganizmy odpowiedzialne za występowanie rozrostu produkują METAN. W takich przypadkach sam test oddechowy wodorowy może dać fałszywie ujemny wynik. Test wodorowo-metanowy jest więc dokładniejszym narzędziem diagnostycznym u pacjentów z dolegliwościami jelitowymi wynikającymi z nietolerancji pokarmowych lub przerostu bakteryjnego jelit, które często towarzyszą objawom zespołu jelita drażliwego (IBS).
Wodór wytwarzany jest w procesie fermentacji przez bakterie obecne w jelicie grubym i cienkim. W warunkach fizjologicznych jego zawartość w wydychanym powietrzu jest znikoma. W przebiegu różnych rodzajów nietolerancji pokarmowych część węglowodanów przyjętych z pokarmem nie zostaje strawiona i ulega nadmiernej fermentacji. Testy oddechowe umożliwiają pomiar zawartości wodoru w wydychanym powietrzu oraz stwierdzenie, czy procesy trawienia oraz wchłaniania węglowodanów w jelitach przebiegają prawidłowo.

PRZYGOTOWANIE DO TESTU

4 tygodnie przed testem:
bez antybiotyków, środków przeczyszczających, kolonoskopii
Odwiedź dentystę, usuń kamień nazębny - silna próchnica i stan zapalny w obrębie jamy ustnej może zafałszować wynik testu!

2 tygodnie przed testem:
bez probiotyków, prokinetyków (np. Prokit, iberogast, metoklopramid)

1 tydzien przed testem: unikaj intensywnego treningu fizycznego bez suplementacji błonnika, środków przeczyszczających, dużych dawek witaminy C i magnezu, ziół bakteriobójczych (np. olej z oregano, berberyna itp.), leków z grupy IPP (inhibitorów pompy protonowej np. Omeprazol, Pantoprazol, Lansoprazol, Dexlansoprazol, Esomeprazol, Robeprazol)

1 dzień przed testem: nie używaj octu jabłkowego, sody oczyszczanej, suplementów z błonnikiem, suplementów diety, środków przeciwbólowych, nie pij alkoholu

12 godzin przed testem: bądz na czczo - jedynym dozwolonym płynem jest woda niegazowana
picie wody niegazowanej jest dozwolone w czasie trwania testu w ilościach umiarkowanych
nie płucz ust płynem, nie używaj kleju do protez
wyśpij sie dobrze

1 godzinę przed testem:
nie pal papierosów ani fajki, nie wdychaj dymu tytoniowego jako bierny palacz, nie żuj gumy, nie jedz cukierków
nie uprawiaj intensywnych ćwiczeń fizycznych
umyj zęby, wyszczotkuj język, nie używaj płynu do płukania jamy ustnej

Podczas badania
pozostań w spoczynku do czasu zakończenia pomiarów
możesz czytać, pracować - weź dobrą ksiażkę lub coś do słuchania
nie spaceruj, nie pal, nie jedz, nie śpij
możesz pić nieduże ilości wody niegazowanej

Ostatni posiłek powinien być niezbyt obfity i zjedzony na ok. 14 godzin przed testem. Po nim dozwolone jest picie tylko wody.
Ograniczenia dietetyczne obowiązują jedynie w dniu poprzedzającym badanie (jeśli dominują zaparcia zachowaj dietę przez 2 doby a post ok 16 godzin). Jeśli chcesz dobrze wykonać test wodorowo - metanowy, dzień przed testem zastosuj dietę lekkostrawną z ograniczeniem błonnika pokarmowego. Jest to dieta niskofermentująca z jak najmniejszą ilością węglowodanów złożonych, bez mleka i jego przetworów.

Przed przystąpieniem do testu należy unikać w posiłkach:

• gruboziarnistych kasz, brązowego ryżu, pełnoziarnistego pieczywa i makaronów, otrębów, produktów zbożowych wysoko ziarnistych, granoli, płatków, pieczywa pszennego
• mleka i jego przetworów,
• dużej ilości świeżych warzyw i owoców, szczególnie warzyw wzdymających, takich jak: cebula, por, czosnek, kapusta, fasola, warzyw marynowanych lub kiszonych, ziemniaków
• szczególnie istotne jest unikanie warzyw i owoców wysoko fermentujących (warzywa i owoce ujęte w diecie low FODMAP)
• soków owocowych,
• orzechów, nasion i roślin strączkowych, ketchupu, miodu, musztardy, majonezu
• przypraw poza solą i pieprzem
• zielonej i ziołowej herbaty
• wody wysoko zmineralizowanej, wody gazowanej, słodzonych napojów, alkoholu

Możesz jeść:

• biały ryż,
• mięso - pieczony lub gotowany kurczak, indyk, cielęcina, wołowina, wieprzowina, ryby, owoce morza (niedozwolone ryby wędzone, z puszki)
• czysty bulion z kurczaka lub wołowiny (bez kości, chrząstek, warzyw)
• jajka,
• oleje roślinne, oliwa, masło klarowane
• jeśli tolerujesz nabiał: dojrzałe sery żółte (Parmezan, Pecorino), nabiał bez laktozy
• można pić wodę źródlaną, niewielkie ilości słabej kawy i herbaty
• u wegetarian możemy dopuścić w małych ilościach (poza białym ryżem, jajami): awokado, ser twardy, tofu twarde

UWAGA !!!

Oprócz standardowego testu na SIBO i IMO w następnej kolejności wykonujemy testy mietolerancji pokarmowych - zwłaszcza gdy po przeleczeniu nadal obecne są objawy lub w celu doprecyzowania diety. Istnieje możliwość wykonania następujacych testów:

Test nietolerancji:

• laktozy 25 g – pomiary co 15 minut przez 2 godziny
• fruktozy 25 g – pomiary co 15 minut przez 2 godziny
• sorbitolu 10 g – pomiary co 15 minut przez 2 godziny
• xylitolu 25 g – pomiary co 15 minut przez 2 godziny
• inuliny 10 g – pomiary co 15 minut przez 2 godziny

CENA 1 TESTU (SIBO, nietolerancji pokarmowych) 350 zł

Porada lekarska receptowa (po wykonaniu testu) 200 zł

ZDROWIE ZACZYNA SIĘ W JELITACH!

 

Powrót